New Blog Site (Click here):

Rosas (part3)

Tuesday, November 11, 2008




Ang bata…


Nagmamakaawa…


Nanghihingi ng tulong…


Walang nakakarinig…


Lagi siyang nasa aking panaginip. Hindi ko maikubling maawa sa sinapit ng musmos.


Nang ako’y magising ay nakagayak na si James, may pasok pa siya sa trabaho kahit Linggo. Ayon sa kanya, ang day-off niya ay Sabado’t Miyerkules. Tamang tama, maari kaming magkita sa Miyerkules dahil wala rin akong pasok sa araw na iyon. Hinatid ko siya sa sakayan ng jeep. Magkahiwalay ang landas namin sapagka’t siya’y papuntang Marikina, at ako nama’y pabalik na ng Maynila. Habang nag-aabang ng masasakyan ay panandalian ko munang kinausap si James.


"hmmm… Can we meet on Wednesday?", tanong ko kay James.


"Sure, anong oras naman at saan?" tugon ni James sa akin.

"SM Megamall, para meet tayo half way. Ok lang ba?" anyaya ko sa kanya.


"Sige, walang problema, oh teka, ayan na yung jeep, bye! Text –text na lang tayo muna ah." pagkasambit ni James ng mga katagang iyon ay sumakay na siya sa jeep. Nasa bandang unahan siya at katabi ng tsuper. Mula sa side mirror ay nakikita ko siya at nakatingin rin naman siya sa akin mula sa naturang salamin habang nakangiti. Pasimple akong kumaway sa kanya na tanda ng pamamaalam.


Nang malayo na ang jeep na sinakyan ni James ay nakatanggap ako ng text, galing kay Niel.


"Best, kamusta ang booking? Balitaan mo naman akes!"


"Loko ka, walang nangyari sa amin"


"Echos, ikaw pa. Kilala ko pagkababae mo noh"


"Ang kulit mo noh, sinabi nang wala eh".


"Ok Sabi mo eh, next week ko na bayaran utang ko ah. Bibili pa ang lola mo ng bagong cellphone"
Hindi na ako nagreply kay Niel. Mamaya na lamang pagkauwi ko. At dahil sa nagmamadali na ako ay sumakay na lamang ako kaagad ng MRT. Medyo nahihilo pa ako kaya naisipan kong matulog habang nagba-biyahe. Pagkagising ko ay wala nang lulan ang tren kundi ako. Kaya dali-dali akong bumaba ng tren upang lumabas ng istasyon na ito upang makalipat sa LRT. Tila umiikot pa rin ang aking paningin. Mabuti na lamang at lagi akong may dalang LRT card kaya nakasakay ako kaagad ng tren. Ilang istasyon lamang ang daraanan ng tren bago ako makauwi mula sa EDSA.


"Libertad"


"Gil Puyat"


At nakababa na nga ako ng Vito Cruz station. Naglakad ako patungo sa gusaling tinutuluyan namin ni Dave. Nang makarating na ako sa nasabing building ay nag-elevator ako hanggang sa ika-dalawampu’t tatlong palapag at tinungo ang aming kwarto.


Gising na rin pala si Dave. Himala, ang alam ko’y kapag Linggo ng umaga ay tulog-mantika ang kapatid kong ito. Inusisa ko muna si Dave.


"May lakad ka ata, san ka naman pupunta?" pabiro kong pangungulit sa kanya.


"Hmmm. Sa friend ko, birthday celebration. He invited me, nakakahiya namang tumanggi. Ikaw kuya, saan ka galling?" pabalik na tanong niya sa akin.


"Sa friend ko rin, medyo naka-inom ako kaya dun na ako natulog", habang kausap si Dave ay hinubad ko ang aking suot na damit upang makapagpalit.


"Ows? Friend nga ba bro? eh bakit may kiss mark ka sa dibdib?" biglang tanong sa akin ni Dave.
Nagulat ako sa sinabi ni Dave kaya tiningnan ko kaagad ang aking sarili sa salamin. Naku, mayroon nga! Hindi ko siguro namalayan na nagkaroon ako ng marka dahil sa nangyari sa amin ni James kagabi. Nakakahiya at nakita pa ito ng nakakabata kong kapatid. Hindi ko alam ang gagawin kong palusot kaya ang nagsabi na lamang ako ng..


"Ah, wala yan. Wag mo na lang pansinin. I’m on the right age na rin naman di ba."


"Ok. Whatever. Anyway, I’m going na. Baka late na rin ako umuwi, pero di ako magpapa-umaga, may pasok pa ako bukas" tugon sa akin ni Dave.


Pagkalabas ni Dave ay naglinis ako ng kwarto. Lagi ko naman itong ginagawa kapag wala akong pasok. Konting pagwawalis, paglalagay ng mga gamit sa wastong lalagyan at pinakahuli naman ang paglalabas ng basura. Habang nagsasalin ng mga basura mula sa trash can at inilalagay ko na ito sa itim na trash bag ay may nakita ako na lubha kong ikinagulat.
Isang gamit na condom na mamasamasa pa.


Mukhang kagagamit lang. Aba, at hindi lang pala ako ang may ginawang kababalaghan kagabi, maging si Dave ay ganoon rin. Marahil nang malaman niyang hindi ako uuwi ay may inaya siya sa bahay. Hindi ko na lamang siya pakikialaman kasi parehas na kaming nasa hustong gulang at may sariling mga pag-iisip.


Lumipas ang ilang oras.


Maghapon kong hinintay ang text ni James subali’t wala pa rin. Wala akong makausap sa telepono kundi ang aking matalik na kaibigang si Niel. Ilang saglit na lamang ay nagtext na rin sa akin si James.


"Sorry, bawal ang cp sa work, tuloy tayo sa Wednesday ah. Text kita ulit mamaya pagkauwi ko"
Yun lang ang natanggap kong text galing kay James. Pero mas mainam na yun kaysa wala akong mabasang mensahe niya. Kahit papano ay nalaman ko na nais niya rin akong makita ngayong darating na Miyerkules. Nanabik na rin akong makita siya.


Tatlong araw na rin ang nagdaan. Nauna akong makarating sa Mega Mall. Matagal-tagal na rin akong nakatayo sa tapat ng skating rink at inaabangan ko siya upang surpresahin. Nakakubli sa aking bag ang isang pirasong rosas na nakalagay sa isang karton. Ibibigay ko it okay James mamaya kapag nakakuha ako ng tamang tiyempo. Ilang sandali na lamang at naaninag ko na siya mula sa malayo. Nakasuot ng puting t-shirt at maong pants. Napakapayak ng kanyang gayak subali’t pansin pa rin ang matikas na hubog ng kanyang katawan at aliwalas ng kanyang mukha.


"Im sorry traffic kasi eh. Kanina ka pa ba?", tanong niya sa akin na tila nahihiya dahil sa hindi niya pagpunta sa takdang oras.


"No. it’s ok, I just arrived din naman eh. San tayo magdidinner, dun na lang sa Davao Tuna Grill?" anyaya ko sa kanya.


At sumang-ayon siya sa akin na doon na lamang kami kumain, "Ok, sige, medyo gutom na rin naman ako eh."


Ako na sana ang magbabayad ng binili namin subali’t hindi siya pumayag. Wala na siyang nagawa nang inabot ko sa kahera ang limang daang piso. Naglakad kami patungo sa ikalimang mesa mula sa pinagbilhan ng pagkain at naupo na magkaharap. Habang kumakain ay pinagmamasdan ko siya. Medyo tahimik, wala masyadong imik. Hinayaan ko na lang at baka dala lang ito ng pagod sa biyahe. Nagpatuloy na lamang ako sa pagkain. Matapos kumain ay napagkasunduan naming maglakad-lakad sa likod ng mall at tinungo ang isang maliit na parke na katabi ng isang coffee shop.


Binasag ko ang katahimikan naming dalawa, "Kamusta na ang work?"


"Maayos naman, nakakapagod pa rin, pero kailangang magtrabaho. Kahit na maliit lang yung suweldo, wala naman akong magagawa", sambit sa akin ni James habang nakatingin sa langit. Medyo makulimlim at wala masyadong bituin ang aking naaaninag.


"Bakit hindi mo subukang mag-call center?" tanong ko sa kanya.


Bumaling siya sa akin ng tingin at malumanay na sinabi, "Hindi ako matalino, isa’t kalahating taon lang ako sa college at hindi pa ganoon kagaling mag-English. Kaya ito lang ang kaya kong gawin"


"Pero nakakapunta ka sa bar kahit wala ka na masyadong sinasahod"


"Alam mo, isang paraan lang yon para makabawas ng stress, sa totoo lang, isang beses sa isang buwan lang ako nagpupunta sa bar, nagkataon lang na nagkakilala tayo doon."


Mukhang napasobra yata ang aking pagtatanong kaya nanghingi ako ng paumanhin kay James, "Ah, sorry if naoffend yata kita sa question ko na yun, anyway, nasan na ang family mo?"


"Nasa probinsya, ang nanay at tatay, kasama na rin yung asawa ko at yung isa naming anak"
Nagitla ako ng bahagya si narinig ko kay James kaya kinumpirma ko sa kanya ang aking narinig, " You mean, you have a wife and a child sa probinsya?!"


"Hindi pa naman kami kasal, nagkatuwaan lang, nag-inuman, nalasing, at hindi ko na namalayan, nagising akong parehas kaming wala nang damit. Matagal na pala niya akong gusto. Lumipas ang ilang buwan, nalaman ko na lang na buntis na pala siya." Paliwanag sa akin ni James.


"So you’re bisexual talaga. Pero may anak ka na at asawa kahit na hindi pa kayo kasal, halos ganoon pa rin yun, right?! And then muntik nang may mangyari sa atin last sunday"


"Tao lang din ako, hindi mo maiiwasan na may hanapin ang parte ng pagkatao ko dahil hindi ako perpekto. Nagkataon lang na maaga akong nagkaroon ng pamilya, darating ang araw, mapipilitan ka ring mag-asawa dahil mai-isip mo na hindi panghabang buhay, magiging masaya ka bilang kung ano ka man ngayon. Mahirap tumandang bakla o silahis. Baka magsisi ka sa huli na isa-isantabi ka na lamang ng mga kapatid mo" winika sa akin ni James at muling ibinaling niya ang kanyang mga mata sa langit. Tila malalim pa rin ang kanyang iniisip…



Mag-iika sampu na ng gabi at napag-isipan naming dalawa na oras na para umuwi. Kahit papaano’y masaya ako at nakasama ko siya. Subali’t nagdadalawang isip ako kung ipagpapatuloy ko ang aking balak na panliligaw sa kanya.



Katulad ng nakagawian, una ko muna siyang hinatid sa sakayan ng jeep papuntang Cubao. Nagpaalam ako sa kanya at pasimpleng inabot sa kanya ang nakakartong rosas. Hindi naman halata kung ano ang laman ng kartong ito sapagka’t nakabalot ito ng papel. Sayang naman kung hindi ko maibigay sa kanya.



Dahil sa wala nang MRT, ako’y sumakay na lamang ng bus pauwi…




...na puno ng agam-agam.


(itutuloy…)

To be Respected,Accepted and Loved

Saturday, November 1, 2008


Hi, Im DeL , one of the co-author's of this blog (co-author's nga ba yffar? hehehe).  hindi naman ako always na mag susulat dito eh, kapag tinamaan lang ako ng gana at kapag may naisip lang hehehe :)


Im here to talk you guys what i am all about, what my opinions in life,how i treat myself, how i look up to life and how i hold my ground. Im a Transgender, i was born gay actually..bata palang beki na lol! :) My transition started nung nag College nako sa Benilde kasi alam ko may freedom ako dun. kaya aun as my hair started to grow longer unti-unti narin akong nagiiba ng sinusuot ko :) from, mukhang super becky to mukhang girl, salamat kay Ms. Althea Pillar (Althea Pills). without it hindi ako magmumukhang girl hehehe *wink*.  Ngayon at ganito nang transgender ako, may mga rules or Codes akong dapat i-set sa mind ko at eto un:

Gaining/Earning Respect. . .

In life as a trans like me you may always want to consider how people would treat you in the way you want it should be, may it be your friends or not. First thing, i always consider what i wear outside in public. for me, i always wear casual jeans and simple tops and blouses. i tend to blend in with the girls and not to stand out and caught other peoples attention. hindi kasi ako papansin at ayokong magmukhang katawa-tawa. i dont dress like im some whore or what. Kasi kung matino ang pananamit mo matino din ang tingin ng tao sayo. coz im one person who wants to give a good reputation and a good name for the LGBT community. If you really wanna be respected as a person. Then dont do something na ikasisira ng pangalan mo,kasi hindi lang ikaw pati ung ibang LGBT nadadamay. of course people would think that we are all the same(which in fact not). kaya nagiging mababa ang tingin ng tao sa mga LGBT and at the same time nagkakaroon ng discrimination kahit alam mo naman sa sarili mo na matino ka at may pinagaralan. As part of the LGBT community, showing respect for yourself and gaining respect from others is one very important thing that you should always look up to. And with that you wont have a hard time being accepted.

Being Liberated. . .

Basic meaning is to be free... free from the old belief's, old notions etc... setting yourself to new ideas accepting something new. Being comfortable with your sexuality, being comfortable with any conversation. or just simply being an open-minded person. Now when it's comes to being liberated, i tend to be a little more careful with my self, Coz i can be a liberated person in a way i wont lose my Dignity. 

To love and Be Loved. . .

Masarap magmahal,masarap din yung minamahal ka...well for me i dont find that easy. alam ko naman walang magseseryoso sakin dito sa pinas. although naka 12BF's nako 11 bisexual na ex at isang ex na straight which adds up to 12.. :) i dont lose hope kasi and i always have faith :) even though my friends keep telling me na walang magseseryoso sakin dito. still that doesnt stop me from believing, hehehehe . Coz im not closing my doors. kasi madalas ako hindi ako sineseryoso at parating taken for granted ako. huhuhu. :) until here nalang ung sasabihin ko kasi pag ako nagkwento magiging controversial ito. at im sure may aapila hehehe to keep it safe. till here nalang hehehe :)


P.S
Raffy thanks for letting me write at your Blogspot :)
thanks again :)

DeL

Points and Disappointments on All Saints Day

North Cemetery at Hallows Eve 2008
-Dhel
Raffy, Calves and I (DeL). Decided to go for a Ghost hunting at the North Cemetery since it's halloween and my second time to visit. We'll it's not actually ghosts that we encounter,mostly nature spirits wondering among tress and clinging onto peoples shoulders. To cut the story short and get to the main point of my purpose of writing here at raffy's blog (thanks nga pala hehehe).

If your one of the regular visitors of North Cemetery (NC) especially on Oct.31. it's really normal to see hundreds of people coming in and out of the place, some stayed for an over night for those people & families that came from provinces just to pay a visit and respect for their deceased loved ones. Now im wondering why of all the places in Manila, bakit asa NC nagkakalat ng kahihiyan ang mga effemistang becking ito???. After kasi naming mag Spirit hunting, we decided to roam around the NC, then something caught our attention, right in the middle of the roundabout ang daming tao watching, ayun! ang mga Becky nagtitipon-tipon at nag kokontest ng Ms.Gay Lotto, at sa loob pa mismo ng NC. Masaya kung masaya kasi nakakatuwa naman talaga dba? but wait...mukhang hindi na ata ito tama ganitong asa premises pa sila ng NC. at take note! right in the middle of the situation ayun nagsilabasan ang mga police at hinuli ang mga Beking kontesera at dinala sila sa mini station ng mga police located just outside the NC, nakakaawa silang tingnan kasi they seem like they dont know what to do or say. kasi they brought it to themselves narin eh.
It's wrong kasi to do that especially sa NC (North Cemetery) pa. Although it's not wrong to have fun but it should be in the right place and in the right occasion. And that is one of the reason's kung bakit tayong mga matitinong LGBT ay na didiscriminate at nadadamay dahil narin sa kagagawan ng iba. Isang example nadin ung mga Fancy clothes they wear at the NC, some wear costumes na halatang Ms.gay lotto lang talaga ang puntirya hehehe :) at ung iba naman kabastos-bastos pang tinginan like a whore thing would wear,kasi hindi nga bagay sa kanila ung outfit hindi pa bagay sa occasion they'r just making a fool out of themselves i guess they dont know what kahihiyan means and how it feels not to mention all those Fookie shorts they wear. I often wonder kung ano ba talaga ang purpose nila sa NC lalo nat kadalasan sa mga effems na ang suot nila eh pang club at may mga kasama pang mga lalake.hhmmm...sila ba ay nagpunta para bumisita sa kanilang mga yumaong patay? o humada ng mga lalake para gisingin at buhayin ang mga patay nilang titi to suck the life out of it and die again???? hhmmm.. pano naman kasi sa madilim na eskinita at kasuluk-sulukan ng NC may ibang himala na nagaganap dun.eewww... hahahahahaa!!!

Sana kung gaano kadami ung mga nakikita nating mga becki sa NC ganun ding kadami sa Pride March. at kung pede lang doon nalang din nila i-flaunt ung mga ka-bekihan nila para may sense naman ung pag lantad nila dba? and obviously these people doesn't realize na nasa sementeryo sila hindi sa park....hehehehehehe :)

*****************************************

ALL SAINTS DAY!! ALL GAYS DAY?!
-Calvez

LAst night i ask my two friends to go to cemetery to hunt for ghost. its really my first time to go to cemetery the night before ALL SAINTS DAY. It's not that crowded but still, there are people going in and out of the place. I was then disappointed that we might not see & feel spirits there. A nd what really make my jaw drop is to see GAYS in their girlie outfits, other in costumes of angel, fairies & in drAG QUEEN image. GAys in all ages were present that night. it is morelike looking to a parade of them.

pagkatapos ng aming pakay sa sementeryo. nag pahinga kami sa isang lugar kung saan madaming ding tao at nag kakatuwaan. ay POTA "ANG MGA BAKLA MAY EKSENA", they were having a mini-beatypageant inside the cemetery & people gathered around to see and make their selves happy for a while of visiting & praying for their dead love ones.
cyempre "BAWAL" un. dumating yung mga pulis para paalisin sila dun at pinag huhuli ang mga BEKY.

nakaka awa kung iisipin dahil gusto lang din naman nila magpasaya, kumbaga HAppy & GAY. pero ang tanung ko,,,

- ARAW NG PATAY DIBA? AT HINDI ARAW NG MGA BAKLA?- WHY DO THEY HAVE TO WEAR COSTUMES FOR A PARTICULAR PURPOSE? OR ARE THEY REALLY THERE TO VISIT OR JUST TO DISPLAY THEIR GAYISH & DIS HONORING ACTS.
ang akin lang, RESPETO PO SA MGA PATAY. im not againt gays but i suggest to act propperly on a propper place & time.

how I wish yung DAMI ng BAKLA na nakita ko sa sementeryo ehh makita ko sa PRIDE MARCH dis DECEMBER at dun nila ipakita na ndi NAKAKAHIYANG maging BAKLA.

MAKE IT A POINT na ndi lang PAG RAMPA ang alam nila kundi PAGTANGOL ANG BAWAT KARAPATAN NG MGA KATULAD NILA!

NATIN!

IM JUST DISAPPOINTED OF WHAT I'VE SEEN LAST NIGHT. HINDI "MALATE" ANG SEMENTERYO.

IT IS NOT "ALL GAYS DAY" BUT IT IS "ALL SAINTS DAY"

RESPETO LANG PO

 
 
 

Rainbow Bloggers Philippines

Ang Ladlad

Single Guys Online